deneme deneme 1-2
merak ettim de hala yazabiliyor muyum diye? hatta bugün sözlü olarak da olsa birkaç kelimeyi arka arkaya dizip duygu düşünce falan ifade edebiliyor muyum diye baktım. pek umut yoktu doğrusu.
tek bildiğim şu bu aralar: içimde kocaman, sımsıkı, kapkara bir top var. yuttum ben onu. bir seferde değil tabii, yavaş yavaş küçük lokmalar halinde. ama lego parçaları gibi ya da aralarında manyetik bir çekim varmış gibi, içimde ayrışmayı reddeder şekilde duruyorlar.
bir bildiğim daha varmış hatırladım: utanç, ki o yumuşak ama yapış yapış bir halde kaplamış durumda içimi.
anlayacağın pek bir kirliyim bu aralar. ve bu kir-pas yığını artık hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağına inancımı pekiştiriyor. anladım ki hayatım baştan sona değişmek zorunda artık. çünkü maçın uzatmalarını oynadığım şu dakikalarda başlangıç düdüğü çalınmadan önce yaşanmış çoğu şey midemi bulandırıyor. öyle çok şey değişti ki artık, öyle çok kirlendi ki saflık.
içimde birikiyor kocaman değişimler. pratiğe geçireceğim zamanları bekliyorum büyük bir heyecanla. çünkü içimde büyüdükleri sürece başka şeylere odaklanmak zor oluyor. bütün kalmak zor oluyor. temizlenmek istiyorum artık, bir güzel keselemek ruhumu, o kalın kir tabakalarını ciflemek istiyorum. hiç bu kadar kirli kalmamıştım çünkü. en kirli zamanlarımda bile bu kadar gizli, kapaklı ve karanlık değildi içimdeki öfkeler. ya da her öfke nöbeti o an için en karanlığı gibi görünüyor gözüme. bilmek için çok erken ve öğrenmek için çok geç artık.
"artık" sanırım 2005 in kelimesi buydu.
2003 "keşke", 2004 "iyi ki", 2005 "artık"
2006 yı bekliyorum sabırla. şu kocaman değişimler kesinleşsin "artık"! birbiriyle alakasız onlarca hikayenin ilk kelimesini yazmaya hazırlıyorum kendimi. e zor tabii her birine en uygununu bulmaya çalışmak. tek hedef olsa çözüm de tek olacak.
ha bir de, "uzak" istiyorum biraz. haddim olmasa da "huzur" diyebilirim bir de. ve "beyaz sayfalar" tabii. her şey bu kadar siyahken ne kadar olası tartışılır gerçi.
eh, yazabiliyormuşuz demek ki az biraz. iyi geldi iyi. az buçuk temiz hava girdi zihnime.
tek bildiğim şu bu aralar: içimde kocaman, sımsıkı, kapkara bir top var. yuttum ben onu. bir seferde değil tabii, yavaş yavaş küçük lokmalar halinde. ama lego parçaları gibi ya da aralarında manyetik bir çekim varmış gibi, içimde ayrışmayı reddeder şekilde duruyorlar.
bir bildiğim daha varmış hatırladım: utanç, ki o yumuşak ama yapış yapış bir halde kaplamış durumda içimi.
anlayacağın pek bir kirliyim bu aralar. ve bu kir-pas yığını artık hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağına inancımı pekiştiriyor. anladım ki hayatım baştan sona değişmek zorunda artık. çünkü maçın uzatmalarını oynadığım şu dakikalarda başlangıç düdüğü çalınmadan önce yaşanmış çoğu şey midemi bulandırıyor. öyle çok şey değişti ki artık, öyle çok kirlendi ki saflık.
içimde birikiyor kocaman değişimler. pratiğe geçireceğim zamanları bekliyorum büyük bir heyecanla. çünkü içimde büyüdükleri sürece başka şeylere odaklanmak zor oluyor. bütün kalmak zor oluyor. temizlenmek istiyorum artık, bir güzel keselemek ruhumu, o kalın kir tabakalarını ciflemek istiyorum. hiç bu kadar kirli kalmamıştım çünkü. en kirli zamanlarımda bile bu kadar gizli, kapaklı ve karanlık değildi içimdeki öfkeler. ya da her öfke nöbeti o an için en karanlığı gibi görünüyor gözüme. bilmek için çok erken ve öğrenmek için çok geç artık.
"artık" sanırım 2005 in kelimesi buydu.
2003 "keşke", 2004 "iyi ki", 2005 "artık"
2006 yı bekliyorum sabırla. şu kocaman değişimler kesinleşsin "artık"! birbiriyle alakasız onlarca hikayenin ilk kelimesini yazmaya hazırlıyorum kendimi. e zor tabii her birine en uygununu bulmaya çalışmak. tek hedef olsa çözüm de tek olacak.
ha bir de, "uzak" istiyorum biraz. haddim olmasa da "huzur" diyebilirim bir de. ve "beyaz sayfalar" tabii. her şey bu kadar siyahken ne kadar olası tartışılır gerçi.
eh, yazabiliyormuşuz demek ki az biraz. iyi geldi iyi. az buçuk temiz hava girdi zihnime.
posted by merhababenszn at
7:26 ÖS
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home