sonrası kolay

İçimde kıpır kıpır bir şeyler var bugün. Gördüğüm tuhaf rüyaların etkisi de olabilir bu tabii. Ama eminim sadece onlar değil beni böyle enerjik kılan.
Kararlar.. Alıp alıp verdiğim, sonu gelmez, bitmek tükenmek bilmez kararlar. Ah bir de hep işe yarasalar..-hoho yarasa :P-

Önünde uzanan işler zincirine “Amaan, kolay onlar!” mantığıyla yaklaşmakla “ Pöf, bitmeyecek mi bunlar hiç!” diyerek yaklaşmak arasında ciddi bir başarı farkı olduğunu bugün itibariyle kendime kanıtlamayı başardım. Aslında tüm sene bu deneye sahne oldu diyebilirim. Geçen sene gözümde büyüttüğüm, hayatta kafama girmeyecek sandığım ne varsa bu sene en beleş yaptıklarım oluvermiş. Anladım ki olay işe girişmekte bitiyor. Uzaktan bakıp da pöfledikçe dağlar, tepeler oluşuyor insanın önünde. Oysa bir cesaret aydınlık bir yüzle giriştiğinde eriyip bitiyor o gözünde büyüttüklerin.

Anlatırken yeni bir şey değil gibi geliyor öyle değil mi? Oysa neler değiştiriyor böyle küçük ayarlamalar. Her şey dozaja bağlı aslında. Ödül ya da ceza görmekte. Eğlendiğimi ve geliştiğimi düşünerek yaptıklarım neden bende daha çok yer ediyor sence? Neden boş ve gereksiz olduğunu düşündüklerim en küçük, en beceriksiz halimle başa çıkmaya çalıştıklarım oluyor? Evet, evet, gerçekten her şey kafada bitiyor. Yeter ki, dışarıya kulaklarını kapamayı bil ve beyninin içine elinde kavalı bir çoban dik oradaki düşünce sürülerinin nerede otlayacaklarını söyleyen. Sonrası kolay. Gerçekten!