bok yaparım!

renkli bir perinin izini buldum "eski sezen halleri kaydında". ve ardından da aslolan kendime vardım o mor sayfalarda.
bu kendine varma süreci de, "git, git, bir arpa boyu yol" modunda ilerliyor. hala hayatımın sorumluluğunu alamıyorum, çok iyi becerdiğim bir iş olduğunu sanmama rağmen..
kendimi hızla kaybetmeye devam ediyorum. insanlar renkli, insanlar sevecen. ama ben bir türlü hayatı olduğu gibi kabul edip kendimi mantıklı savaşımlara yönlendirmeyi beceremiyorum bu sene. kendimle dalaşıp duruyorum. ne inatçı keçi oldum! bir türlü hedeflerime adapte olamıyorum. kafamda devamlı aksini iddia eden birileri.
yine çevreye kendini acındırma seanslarım başladı. "oha ne salaklar var şu dünyada!" dediğim her türlü hale bizzat kendim düşüyorum. of be of, ben bir türlü bildiğim ben olamıyorum. korkudan mıdır, panikten mi, yoksa üşengeçlikten mi çözemedim. sürükleniyoruz işte etrafa çarpa çarpa.

"yaparsın sen, yaparsın!"

bok yaparım!

ps. eskilerden bir dostu buldum yine. geçen gün geçirmiştim içimden. "lem olsa da bana yıllık yazısı yazsa.." diye. görmeyeli bir cicileşmiş, bir aydınlanmış sorma gitsin. kıyamet yakın, anladım ben!