ayda yılda bir

en çok buraya yazmayı özlüyorum bu sene. nefes almak gibiydi her gün buraya yazmak benim için. yokluğunu öyle derinden hissediyorum ki. yazmakla ilgili her şeye atlıyorum o yüzden bu aralar. aslında yaratmakla olan bağlantısı olan her şeye demeliyim. yıllardır arzuladığım projelerle şimdi uğraşmaya başlıyorum. çevremdekiler deli gözüyle bakıyorlar bana, "otur test çöz!". hala onlarla aynı kefeye koyamıyorum kendimi. üzgünüm, dünya hala benim çevremde dönüyor :)

eskiden her deneyimi incik cıncık ederdim burada. ne rüyalar kalırdı, ne şahit olunan anlar. ilk defa tanıdığım biri ölüyor ve burada tek laf geçmiyor. gözümün önünde ilk kez birisi panik atak geçiriyor. ilk kez bir trafik kazasını arabanın içinde deneyimliyorum. ilk kez kelime koşusu dünyamı farklı bir ortama taşıma cesaretini kendimde buluyorum. ama yine de "yazılması gereken" olamıyorlar. hem paylaşma fırsatı bulduğum ilginç insanları da etiketleyip rafa kaldırmıyorum artık. öyle çok asılı duran adam var ki şu an odamda. izlenen filmler, okunan yazılar ve en önemlisi duygular eksik burada. ne sevinç, ne öfke var artık. oysa en büyük karmaşaların yaşandığı senelerden biri bu sene. en büyük hesaplaşmalar arka arkaya dizilmiş. boyum kadar daha uzuyorum her gün. aslında en ibret alınması gereken, en çok tartışılması gereken zamanlardayım ben. hem de sonlarına yaklaşıyorum. kendimdeki ve çevremdeki değişimi ilk ve son bu kadar rahat gözleyebileceğimi biliyorum. ama yine de elle tutulur bir sonuca varmıyorum.

belki de elimden geleni yapmıyorumdur..

PS.yeltenmek yerine niyetlenmek kelimesini seçtiğimi fark ettim. yaşlanıyorum galiba :P
PSPS. ilk yıllık yazıları dökülmeye başladı. kendine başkalarının gözünden bakmanın tadı çok başka :)