Zarlar içinde hapsolduk
Giderek daralır dünyalar
İtecek gücümüz kalmadı
Açılmaz sıkışan kapılar

Uğurböcekleriyiz biz
Uçmayı unutan bedenlerde
Renkler cesaret demek artık
Duygular sonu gelmez işkence

Delikten sızan ışığı
Tıkar elimizdeki pamuklar
Her darbeye dayanıklı
Sırtımızdaki çelik kalkanlar
Devamını getirebilir miyim diye bir deneyeyim dedim. Yine anladım ki, bu benim işim değil. zoraki geliyor anlık çağrışımları uzatmak. Geldiği kadarıyla kalmazsa anlamlar değişiyor sanki, çarpılıyor. yine şiirimsi diyebiliyorum bu yüzden, şiir kavramı bana çok uzak. ne o kadar sabırlıyım, ne o kadar belirleyici olmak istiyorum. aksın gittiği yere kadar, kelime koşusu işte yaptığım, edebiyat falan uzak bana.