obenler

şaşırıyorum kendime, nasıl bu kadar gardım düştü diye. o kadar meşgülüm ki oben yap-bozunu birleştirmekle, olay akışını kaçırıyorum bazen. değer mi diyorum sonra, elimde bu kadar az şey varken. ama fedakarlık da değil ki tam yaptığım, biraz fazla pasif bir beklemedeyim işte. yine de bir bakışa aldanılır mı bu kadar? zıp zıp zıplanır mı, ayakta duracak güç yokken? ödül müsün, ceza mısın be sen?

yok, yok, kızmıyorum obenlere. kızamıyorum. kızamam. kızmam. küçük kıvılcımlar gerek insana sabahları uyanmak için, küçük paketler gerek insana, açarken heyecandan ölmek için. adrenalin işte fena mı? bazen aptallaştırıyor gerçi ama olsun :P

çemberimde gül oya demek istiyorum yine burada :P kızıl kıvırcık bilir niye burada :)

ah zaman ne vurdumduymazsın bu ara. kaçırılan fırsatlar hatırlatıp durmasana! elini çabuk tutların niye eskimiyor senin? başımda gardiyan mısın, nesin? biraz nefes aldır yahu! zaten mantığım saf dışı kalmış, ayağımı bastığım yeri göremez haldeyim, bir de sen geliyorsun üstüme, yoruyorsun. sen hızlısın, ben soluk soluğa. olmaz ki böyle!

-bir rötarlı koşturacağım bu yazıyı, net bağlantımın son günü utansın :) -