komik tüm bu olanlar..

keşke gülecek halde olabilseydim. keşke kanamasaydım bu kadar, bu kadar acımdan kör olmasaydım da, dışarıdan bakıp gülebilseydim kendime.
olayları, hayatı, yapılasıları, yapılmalıları bu kadar birbirine karıştırmayabilseydim keşke. kendimi insan hissedebilseydim, kendimi var görebilseydim. ama yok, ne kursam, ne hedeflesem imkansızlığa çıkıyor sonu. tüm kapılar kitli ve süre dolmadan elimdeki sonsuz anahtardan doğru olanları bulup kapıları açmalıyım sanki. bu yüzden susmuyor mantığım. her elimi anahtarlığa götürdüğümde, nasıl sonuçsuz, nasıl hayal bir işe giriştiğimi gösteriyor. kendime inancım yitiyor, gücüme güvenim eriyor. küçülüyorum.
bitsin artık, bitsin! çünkü ben tükeniyorum!