uyusak biraz..

gün içindeki yorgunluk yoruldukça akıp gidiyor sanki, ne tuhaf.şiirimsilerden birini açıkladım bugün. hem de önce benden habersizlerden dinledikten sonra. gerçi sandığım kadar habersiz değillermiş, az buçuk fark etmişler ben kırıntılarını. deşifre edildim yani bugün. saç telimden tüm genetik şifremi çözdüler. bir çift göz hikayesi kopardım kendime sonra yine. gerçi burada pek bahsetmemeye karar vermiştim ama :P bu son olsun. bugün adı geçmezse olmaz :)sonra kocaman adam oldum ben yine. büyük bunalımlar sonrası hemen yaptığım gibi, boyum birden uzayıverdi yine. koşturdum, durdum yine koşturdum. somurtuk bir kıvırcık güldürtmeye uğraştım sonra -kızıl somurtuk :P- geçmiş hayaletlerine rastladım yüzlerini bile unuttuğum. koyu sohbetlere daldım belki seneler sonra. yenilendim evet. manen ve bedenen. akıl danıştım sonra. aydınlatıldım yine. aptal olduğumun suratıma haykırılmasıyla belki ama olsun :) onları hayal kırıklığına uğrattığımı söylediler ama altında büyük bir hazine yatıyordu benim için. bildiğim szn i tanıttılar bana tekrar. önemsiz ayrıntılarda boğulmamı kınadılar. iyi ki vardılar. -iyi ki olsalar..-bir kırmızı karanfil özledim sonra. başını kaşıyacak vakti yok ya da göçtü gitti buralardan. bilemem, belli olmaz onun işi. ama selamımı yolluyorum her neredeyse, kürkçü dükkanına eninde sonunda uğrar umuduyla.kasım ayını sevdim sonra yine. potansiyelini sevdim. yazla kışın hala ayrılamamasını sevdim. kuyruklarda bekledim uzun uzun. zamanım yeniyor diye küfürler ettim. bayıldım kimsesiz koltuklarda. kolumu kaldıracak güç bulamadım. rüyalarım yerden yere vurdu beni sonra. her türlü ipe sapa gelmez şey. deneysel sinema tadında, garip kamera açıları, postmodern yorumlarıyla yorgun sabahlar hediye etti bana. her biri ayrı bir zevkti o ayrı. ama yine de uyumayı özledim ben, "uyuma"yı.