uykusuz bir gündü bugün. her zamanki uykusuzluklardan değildi ama. bir tuhaftı, aşırıydı. öyle ki otobüste gelirken bayılmama rağmen eve gelince gözüme uyku girmedi. 2.5 saatlik uykuyla nasıl böylesine ayık olabilir insan? insan?
nasıl olduğunu anlamadan geçiverdi gün tabii. hayal meyaldi, sis perdesi ardından izlendi tarafımdan. kartlaşmış sesim, kafa koparan baş ağrım ve kesik/gıcık öksürüklerimle boğuşmak yeterince zorluyordu zaten :P
anladığın gibi pek dolu değil bugün kafam. uykusuzluk uyuşturucu etkisi mi yaptı ne, salak salak gülen, hafif hissizleşmiş bir haldeyim. kafam kayık yani :P dünden sinirleri fazla zorladım diyedir belki. aslında uykusuzluktan ölürken yatıp da uyuyamamak kadar sinir eden pek bir şey yok beni şu hayatta. buna rağmen aptalca mutluyum. aynaya bakınca hayalet görmüş gibi oluyorum, ama gülüyorum :P yok yok kesin yalama falan oldu bu sinirler. hormonal dengede mi sorun var yoksa?
kısa kesmeliyim bugün. yarın -yine- uzun bir gün olacak..