pratik zamanı

bugün tesadüfen karşılaştığım bir yüz koca bir hayat dersi verdi bana. şiddetle kendime gelmem gerektiğini fark ettim. işin komiği bunu üzerimde deli gibi yaptırımları olan ve an be an hayatımı karartanlar gösteremedi. evet, kesinlikle canlı örnekler daha etkili. yaklaşık on dakika önce verdiğim karara göre hareket edeceğim sanırım artık. bu değişimi yaşamanın zamanını gelmişti de geçiyordu bile. ah ah, ne kocaman bir egom varmış da bu kadar körleşmişim ben. kendine güvenin fazlası zararmış evet. biraz yusuf yusuf da olmalı, biraz da hayata güvensiz yaklaşmalı ki, realist bir yaklaşıma kavuşmalı insan. ve ben son anda fark ediyorum bunu. geç, çok geç! birazdan start işaretini vereceğim işte kendime. nefsime de potansiyellerime olduğu kadar güvenebilsem keşke :Pyok yok, bu sefer kararım kesin. hiçbir dış etki geri döndüremeyecek beni. tolerans etmeyeceğim artık her türlü küçük değişimi. kendimi bu kadar haklı görmemeliyim artık. verileri ciddiye almalı, gerektiğinde de karamsarlığa düşmeliyim. gerekirse elim, kolum bağlanmalı korkudan. çünkü ben böyle rahat ve geniş oldukça kendimden taviz veriyorum durmadan. farkında olmadan zedeliyorum kendimi, hem de güçleniyorum sanırken. sanırım bunu ne kendime, ne çevreme yapmaya hakkım var. özellikle de haksızlık, potansiyeli yeterince kullanamama en sancıyan yerlerimken bu kadar boşlamaya devam edemem!