oyadan güller

bugün özgür, bugün mutlu, bugün hafifim. ..tim. çünkü bir az önce yine dağlar kadar işim olduğunu fark ettim :( olsun, yine de aheste beste, yüzümde kocaman gülümsememle işe girişiyorum. aslında şimdiye kadarki gelişmeler bir sonuca ulaşabileceğimi düşündürtmüyor ama, nedense sonsuz bir güven var içimde. uç desen emin ol, havalanıp kanat çırpabilirim şimdi. :)odamda yeni bir misafirim var yine. her şey değişiyor etrafımda, hızına şaşıyorum :)uzun zamandır görmediğim yüzlerle karşılaştım yine. hatta her gün görsem büyük ihtimalle selam vermeyeceğim, en son ne zaman, nerede, neyi "paylaş"tığımı bilmediğim insanlar arabalarından korna çalıp durdular beni. şaşırdım. :P ve güldüm kendime, onlara, keskin yargılarıma, görüntünün gerçeği hiçbir zaman doğru yansıtamayacağına. -buradan yine 6 yaş zeka seviyesine geçiş yapabilirim, bu ara her şeyi aynı yere bağlıyor zaten zihnim, yaklaşan bir partiyi kutluyorum, ama davetli miyim henüz bilmiyorum :P-"haydi gelin üstüme, korkmuyorum!" diyordu o buğulu ses geçen hafta, sanırım ben de aynı durumdayım. matematiğe aykırı bunca işin gücün arasında böyle aptal aptal sırıtmaya, hayallerde yüzmeye hal bulabildiğime göre, kendimi süper kahraman falan sanıyor olmalıyım. :P
-çağan ırmak diyorum, çemberlerde gülden oyalar diyorum, ah diyorum, of diyorum, o projenin içinde ben de yer almak istiyorum! ayak işi verseniz yaparım, n'olluur!?--sinemaya gitmeyi özledim ben!! kızılım kıvırcığım, tut elimden götür beni!-