o siyah kıllı cüceler

içimde dolanıyorlar yine. zihnimin koridorlarında bir odadan diğerine koşturuyorlar. tutup kollarından yakalasam, yokalacaklar biliyorum. ama öyle hızlı ve öyle çoklar ki. hangi biri, hangisine önce girişsem daha iyi demekle kalıyorum. harekete bile geçemiyorum.
korkuyorum evet, ödüm patlıyor bu ara. aylar sonra gözlerimden yaşlar süzülüyor, neden, niçin bilemiyorum. üzüntü değil bu, çaresizlik değil, kendine acıma değil. ama devamlı ne yapsam, ne etsem planları sinirlerimi geriyor. durup dinlenmeden devamlı hesap-kitaplarla uğraşmak patlama noktasına getiriveriyor. somut bir çıkış yolu üzerinde durabilsem, aynı doğrultuda birkaç adım atabilsem yetecek. ama olmuyor :( sanki o ortada br çekim merkezi var da, ben onun etrafında uydu misali dolanıyorum. elips bile olamıyor yörüngem. sabit bir yarıçapla dolanıyorum. oysaki ilerlemeye çalışıyorum var gücümle her an. devamlı rotalar çiziyorum. ama bir şekilde kaçıyorum farkında olmadan asıl çözümden. güvenli bir uzaklıkta, sabit bir rutinle kendimi kandırıyorum.
ruhsal devinimlerimi gözlemeyi iyi öğrenmişim geçen zamanla. ama somut eylemlerimi rasyonalize etmeyi unutmuşum arada. illa bir yerlerde bir şeyler eksilmek zorunda mı ya!? nereye kadar temkinli, dikkatli olabilir insan? -işte tam burada ikinci çıkmaz yola sapıyorum: kıyas.. alakasız her türlü insanla kıyaslamaya girişiyorum kendimi. ben nerede yanlış yaptım ki... li cümleler kuruyorum, soru işaretlerinden sonsuza giden köprüler kuruyorum. ve sonra geriye dönüp bakıyorum. hala mesafe aynı, ben hala o sabit merkezin çevresinde dönüyorum.

-o süpriz haberle gelen rahatlık bugün sona erdi anlayacağın gibi, ona güvenmiştim. şimdiyse hata veriyor beynim. çıkış bulamıyor. hesaplıyorum, planlıyorum, ama doğru sonuç çıkmıyor. uyduramıyorum. imkansıza ulaşmaya çalışmak mantıksız gibi geliyor sonra. ya duruyorum ya bilinçsizce önümde bulduğum herhangi bir şeye odaklanıveriyorum. daha iyi bir çözümü olmalı!!!-
-tam hangi anlarda, neyi düşününce hata veriyor beynim? verimi düşüren ne? öğreneceğim! başka yolu yok!-