heyecan kumkuması

yoğun bir gündü bugün, yetiştirilecek onca iş bir çuvala girdi. kafamda bıdır bıdır konuşan onlarca ses. merakta bekleyişler, hızlı koşan kelimeler, renkler/sesler/harfler birbirine girdi. ve kabus hala bitmedi.içimde söyleyecek birkaç şey birikmiş birilerine onu fark ettim bugün. pek fazla tutmayacağım içimde zaten, yakındır çıkmaları. hele zorlayıcı bu kadar etki varken üzerimde. çözmeye çalışıyorum bazı değişiklikleri, nereden, niye gelmişler diye. kendimdeki değil, çevremdeki. yeni yeni görmeye başlamışım, daha önce neredeymişim ki?gelecek planları asılı duruyor bir köşede. bu mor saçlı mor duvarlı kız nerelere gidiyor, hayatını ne yönde sürdürmeyi planlıyor, anlamaya çalışıyorum. önümde açılan o kadar farklı renkli yol var ki. ve yine anlıyorum ki, hayatımın en renkli senesini yaşıyorum. bir an sonra ne olacak bilmeden koşuyorum. duvara çarpmak da elimde, birbiriyle alakasız onlarca yere atlayıvermekte. hepsi ufak derece farklarında gizli. biraz sağ, biraz sol yapmakla. ufacık ayrıntılar kocaman farklar yaratıyor bu sene. haliyle heyecan taşıyor her yerimden. ve merağın sınırı yok