bir

o kıllı siyah cüceler dağıldı gitti. tünelin sonunda ışık parladı yine ve doğru koridora saptım o dolambaçlı labirentte. ama bir sorun var yine! benim kafam karışık! "ne yapsam, ne etsem, nasıldı, neydi, neden böyle, neden şimdi?" demekten yoruldum. etrafımdaki durumumu bilen sayılı adam da bıkacak her halde bu halimden yakında. gerçi mutlu mesut karşılıyorlar, sonuna kadar destekliyorlar şimdilik. ama bu kafamın karışıklığını gidermiyor! :( bıf lardayım, meraktan çatlıyorum, sorup danışmak istiyorum önüme çıkan herkese, özellikle de bir kişiye!..
-gözümde büyüttüğüm o kocaman engeller ufaldı gözümde, ama her zamanki gibi/sezen gibi boşlamaya sürüklenmekten korkuyorum. panik mi olmalıyım ya ben hep, bu mudur bünyenin tek katalizörü/yakıtı-
-yeni yüzler var dokunduğum, farklı yollardan iletiştiğim. sevindirici tabii. yeni olan her şey gibi.-
-bugün sevgidoluydu, bugün güneş doluydu, bugün ışık doluydu. ne mutlu :)-
-bana şans dile! bir de "kolay gelsin!" de :) -