bir gün daha akıp geçti yine. nefeslerle aralanan, gri gökyüzünü seyredalan. -evet artık suratına bakmadan itip kakmıyorum kalıplarıma uymayanları, tadlarına varmayı öğrendim sanırım. yüzüme çarpan soğuk havanın beni "uçuşturması", çiselen yağmuru şemsiyesiz karşılayabilmenin huzuru ve o puslu atmosferin bu koca şehri nasıl da akıllı uslu gizlediği. sevdimm, gerçekten.. hatta yürüdüm bugün, hissederek. uykusuzluğa, aceleye, baş ağrılarına rağmen dinlendim.
sonra mucizelere inandım bugün. tam umudu kestiğim anda bir başka ışık, tam kahretsinlere dalarken bir başka kurtarıcı. bir kapı kapanırken diğeri açılıyormuş evet :) -kırmızı karanfile sevgiler, hastaymış meğer yeni yaşının ilk gününde, işi başından aşkınmış, doğum günü hediyelerini kabul edesi bir gününde olmayacakmış yarın, olsun varsın, buluşmaları erteliyoruz biz, sevgileri değil :)-
sonra sevgileri hissettim bugün. umulmadık yerlerden çıkan anlayışlı bakışları, küçük-tatlı heyecanları, bir çift göz kıvılcımlarını orada burada -nasıl da kırılgan, nasıl da elle tutulumaz, gözle görülmez bir güzelliktir bu, üflesen sönüverecek, bir daha hiç geri gelmeyecek gibi, bir yandan da üzerinde tepinsem de belkilerini hiç kaybetmeyecekmişim gibi :)-
sonra ailemi hissettim bugün. yanımdalıklarını, tepeden tırnağa beni dolduran varoluşlarını, sonsuz toleranslarını, bir o kadar eşsiz fedakarlıklarını, koca çeneme bağışıklıklarını. -tanrım lütfen hayalimdeki karşılıkları eyleme dökmeme izin ver!-
her sabah o garip rüyalardan uyanıp şu koca curcunaya dalıyorum ya, olasılık hesabına döksek kim bilir kaç üssü kaç çıkacak getiri-götürü fırsatları. şaşırtıyorsun beni hayat, yine, yeni ve yeniden..