işte tam burası?

bundan sonraki durak neresi bilmiyorum. nerede inmem gerektiğini, rüzgarımın ne yönde estiğini ya da güneşin nereden doğduğunu/battığını. renkli yüzler var etrafımda, keşfedilecek dünyalar. ama sanırım önceliklerim belirsiz bu ara. bir sürü yapılacak iş var kafamda. bazen birbirine tam zıt, bazen de aynı anda yapılması gerekip de ikisine de yetecek enerjiyi bulamadığım bir dolu iş. sanırım planlama vakti geldi çattı yine. oluruna bırakmak yetersiz kalıyor galiba burada. ne istediğimi keşfedip ona göre şekillendirmem gerek yolumu. hasar tespiti yapmalı, tamir edilecekleri belirlemeli, eksiklerin listesini yapıp alışverişe çıkmalı.

garip hayat :) seviyorum seni, beni sınayışlarını, tam "nasıl da yaptım ehe" dediğim anda yeni bir soruyla çıkıyorsun karşıma. tam aldığım notu beğendiğim sırada "bir de şuna bak bakalım" diyorsun. seninle oynamayı seviyorum hayat. akışının olağanüstülüğüne ağzım bir karış açık bakakalmayı, her gün biraz daha sınırsızlaşmayı, her gün aynada gördüğüm bulanık yansımanın bir parçasını daha netleştirmeyi, "işte tam burası" dediğim anda yolun önümde uzayışını.. hazırım her süprizine, hazırım her testine. bu yolda kaybetmek bile kazanç, farkındayım. hüzünlü huzuru da çılgın sevinci de aynı anda yaşamayı seviyorum.

bu bir senenin sonunda, yazın, yine aynı iskelede, yine aynı yüzlerle oturacağım büyük ihtimalle. ve her şey bambaşka olacak şimdikinden. zamanın akışını seyre dalacağım yine. artılarla eksileri alt alta toplayacağım. ve sonuca bakacağım merakla.