gölgeyim ben

bugün yorgunum ben. ve bıkkın. bugün içimden fışkırmıyor sevgi. bugün uzun zaman sonra ilk defa gülmek istemiyorum. hatta kavga çıkarabilirim üstüme gelirseniz. bugün korkağım ben ve güçsüz. bugün güvensizim ben insanlara karşı. ve de kendime karşı. bugün güvenim yok bir e karşı. bugün ben ben olmaktan çıktım. koyu bir gölgeyim ben. sığınıyorum karanlığa, beni saklasın ve kimseye göstermesin diye. öğle vakti çıkıyorum dışarı, en kısa halimle güneşin altından eriyip gideyim diye. bugün sil baştanlarımı çöpten almıyorum. somurtuğum bugün, inançsız. bugün baltalıyım ben, katliamcıyım. içimdeki tüm hayalleri kesip parça parça ediyorum. bugün isyankarım ben. bugün sevimsizim. bugün hatır bilmez, söz dinlemezim. bugün kötüy(d)üm ben..


ve buraya kadardı sanırım. yazdıkça uçup gidiyor içimdeki umutsuzluk. bu mu(ydu) dert ettiğin diyorum. insan kendi kelimelerinden bu kadar etkilenebilir mi? yüzüm gülüyor işte yine. oluruna bırakıyorum şimdi her şeyi/herkesi. yaşasınlar, bildikleri/istedikleri gibi. herkesin mutlu olmaya hakkı var. benim gibi. -o somurtuk kıvırcığın da :) - hayat akıyor biliyorum, benimle ya da bensiz. ki benimle akmasını sağlamak benim elimde. neden kabuğuma çekilip ağlayayım ki? anlık ağırlıklar dibe çöktüremiyor beni. zamanım her şeyden/herkesten daha değerli.

evet, geçti! :)

-gölgey(d)im ben-