daha hızlı, daha hızlı!

bir sürü şey var olan/değişen. en beklendikler gerçekleşmezken en olmadık işler açılıyor başıma. istekler birden gerçekleşiveriyor sonra. ardından çin işkenceleri geliyor üst üste: "al sana, al sana!" ama ne tuhaftır ki, isyan edemiyorum/etmiyorum hiç birine. sanki biliyorum sonunda ne olacak ya da biliyorum ne olursa tam da olması gerektiği gibi olacak. mücadele ediyorum, savaşıyorum istediklerim için. bazen kanımın son damlasına kadar, bazen de görüntü-adamı olmaya yetecek kadar. oradan oraya koşturuyorum, adımı unutuyorum kimi zaman. sonra bir anda fışkırıveriyor sevinç/sevgi içimden. ve ardından aynı hızla nefretle kararıyor tüm ruhum.

gel-gitlerin en şiddetli olduğu yerdeydim bu hafta. şimdiyse sindirim zamanı. oturup düşünmek şöyle bir ve sayfalarca yazmak sonra. ve kağıt dolduğunda tamamen hiçbirşey olmamış gibi devam etmek hayata..

-sanırım ben neşe/sevgi/umut dağıtmayı öğreniyorum insanlara. ne kadar fazla dağıtırsam o kadar ayakta kalıyorum, o kadar güçlü karşılıyorum olanları. her türlü yükün altına sokuyor beni bu güç, bu güven hali. gözüm kapalı uçurumlardan atlamalarım, en olmadık riskleri bir anda alışlarım, senelerce içimde aynı zehirlerle yaşayışım, sorunları sakız gibi uzatıp her tarafımı kanata kanata çiğneyişlerim ve yutamayışlarım bundan. yani tüm bunlara rağmen hala bunalımlara, umutsuzluklara, dipsiz kuyulara, kısırdöngülere -bu istisna aslında :P- düşmeyişlerim bundan. amacım var benim herkes için. kendime koyacak hedeflerim olmadığında bile var. sanırım önemli olan da bu yaşamak, nefeslerdeki ödülleri toplamak için..-

-seni seviyorum o yağmurlu adacıkta hapsolan kız. bilmem duyuyor musun :)-