Yenilenen Dalgalar

duran insanlar gördüm bugün. sadece bakan, kafasında kurup duran, ama duran, durup duran. itekledim onları, ellerinden tuttum, yürüttüm, sokakları gösterdim, evleri gösterdim, kendimi gösterdim, gülmeyi gösterdim ve sordum: niye, neden bu yorgunluk, niye bu yoğun hayalkırıklığı, nerede kayboldu güven, hayallerin niye böyle gri, yaratma aşkını nerede düşürdün, niye uyuşturuyor beynin bedenini, neden acı/hüzün evin oldu, camı açıp hava almak niye çimlerde el ele koşmak varken, birlik neden uzak sana, sevgi neden yalan, kaderin niye önceden çizili, seçimlerin neden böyle uyduruk, niye bu kabullenmişlik, nereye saklandı özgür iraden, morun nerede, ya turuncun, bakışların çok siyah, boyaların/fırçaların nerede.. uzadı gitti böyle, kaçan kaçanaydı, ama olsun, az biraz fark ettiler biliyorum. gülmeyi, konuşmayı öğrendiler en azından ve sevinmeyi -hiç ellerindekiyle yetinmeyi bilmeseler de-

güzel bir gündü evet, renkli ve yollarda. bol güneş de cabası. seviyorum yapış yapışlığını yazın, haziranın, aniden kararan, geceye dönen gündüzleri ve birden "kova"dan boşalan yağmurları. ve fikirleri, görüşleri, özgünlükleriyle hayatımı renklendiren insanları, sağ olun durgunluğumu, karmaşalarımı, isyanlarımı dinlediğiniz, kafamdaki dağanık dosyaları düzenlememi sağladığınız, hedeflerimi benimle paylaştığınız için. iyi ki varsınız!