Yıl 2000 No: 3

Temiz tertemiz bir sayfa olsa yarın
Unutulsa geçmiş
Yeniden başlama şansı verilse her isteyene
Sorumluluklar, zorunluluklar geride kalsa
Her şey yeniden başlasa
Geçmişte yapılan hatalar bir daha tekrarlanmasa
Böylece kimse hata yapmasa, pişman olmasa
..
Ne kadar kolay olurdu değil mi hayat?
Kaçmak yerine savaşmak
Ağlamak yerine gülebilmek gerek oysa
Geçmişte yaşamak yerine
Geleceğe bakmak zorunda herkes
Pişman olmak yetmiyor
Yapılan hataların düzeltilmesi gerek
Ayrıntılı bir plan mı yapmalı?
Yoksa her şeyi oluruna mı bırakmalı?
Doğruyu bulmak ne kadar zor..
Kime, neye göre olmalı?
Nerede, ne zaman aranmalı?
Her kafadan bir ses çıkıyor
Ama kimse cevabı bilmiyor
Herkes kendine göre haklı
Herkes çevresine göre yanlış
Eğer yukarıdakiyse bunu ayırdeden
Bu bilinmezlik niye?
Aydınlık gerçekler olmadan yaşamak niye?

Yazarken akıyor zaman ve sayfalar
Kalemin sesi, kelimeler var
Ve beynimin içinde şunu da yaz, bunu da diyen ses
Geçici bir huzur veriyor bana
Ama sonra yeniden başlıyor aynı sıkıntı
Yazmalıyım ama ne?
Her şey kafamda gizli belki
Ama öyle gizli ki bulamıyorum
Göremiyorum nerede
Bilemiyorum nasıl
Zaman akıp gidiyor
Ve bir şeyler büyüyor içimde
Patlama noktasında aksaklıklar başlıyor
Aşırı duygusallık, endişeler, şüpheler
Birbirini kovalıyor sıkıntılar
İçimde akanları tutamamak üzüyor beni
Ve zamana bağlı olmak sinir ediyor
Sonra eski dizeler geliyor aklıma
Heyecanlandırıyor beni
Öyle ki bir şeyler alevleniyor içimde
Ağzımı açsam çıkacaklar sanki
Ama çıkmıyorlar ne kadar beklesem de
Onları harekete geçirmek benim elimde
Biliyorum
Ama olmuyor, yapamıyorum
Sonra şimdi, şimdi yazmalıyım diyorum
Başta zor geliyor ama alışıyorum
Alışınca da duramıyorum
Birini yazarken diğeri geliyor aklıma
Yetişemeyeceğim diye korkuyorum
Kaçıracağım sanıyorum aklımdan geçenleri
Ama hepsi dökülüyor bir bir
Ağzımdan, beynimden, kalemimden
Ve susmak bilmiyor
Keşke her şeyin bir sonu olmasa diyorum ozaman
Bitirmemek benim elimde belki
Ama yapamıyorum
Hep bir yerde kesiyorum
Belki yarım, belki tam
Bırakıyorum