Yıl 2000 No: 2

Öğrenecek çok şey var bu dünyada
Yaşım on dört henüz
Bu yolda ne ki?
Daha başlangıcındayım hayatın
Yabancıyım her şeye
Hep devrik cümleler kuruyorum
İsyan ediyorum kurallara
Rock/metal dinleyip
Güya kendimi kanıtlıyorum
Millete gıcıklık için
Güzel bir gülüşü ezikliyorum herkesten
Benden üstün olan birini görünce
Kalıyorum ne güzelll diye
Çabuk etkileniyorum dışarıdan
İnsanlardan, olaylardan, varlıklardan
Yeniyim bu dünyada
Emekleyen bir bebek gibi
Gözlerimi kocaman açıp
Bakıyorum dünyaya
Uçsuz bucaksız bir çayır
Görüyorum yemyeşil
Pespembe olmasa da hayat
Kapkaranlık da değil
Bana ters gelen her şeyi
Eleştiriyorum hep
Çok biliyorum ya
Her şeyi kendimce
Yorumlamaya kalkıyorum
Bir ad koymaya
Biçimlendirmeye uğraşıyorum
Yerine otursun istiyorum
Her şey
Ortalıkta uçuşmasın
Kendi tarzımı yaratmak için
Doğal şeyleri değiştiriyorum
Ya da hep olağanın dışında
Değişik şeyler arıyorum
Dışarıdan saklıyorum
İçimdeki çocuğu
O ki şimşek çakınca korkan
Bağırılınca ağlayan
Masum ufaklık
Şirin olduğu kadar cadı
Küçük olduğu kadar zeki
Her şeyin farkında
Ama çoğu şeyin dışında
Yeni uyanıyor bu dünyaya
Hep soruyor ne, neden, niçin?
Zorlanıyorum cevap verirken
Terslemeye de kıyamıyorum ki
Dışarıdan korumaya çabalıyorum
(Annemler gibi)
Öğrenmesin kötüleri, acıları, kederi
Ağlamasın gülsün istiyorum
BU yüzden de dışarıdan
Güçlü bir kale gibi
Görünmeye çalışıyorum
Ama en ufak bir sözde
Uyanıyor miniğim
Yüzünü buruşturuyor
Kızıyor
Yine neden diyor
Ne diyebilirim ki
Bilmiyorum
Ne yapayım
Ben de daha küçük bir çocuğum.