Yil 2000 No: 1

Küçük sezenler var burada. Yeni yeni dünyayı, kendini keşfe başlayan.

Her şey yapmacık mı şu dünyada
Bir gerçeğin peşinde koşmak hayal mi yalnızca
Hayat bir oyun belki tiyatro sahnesinde
İzleyici mi olmalı oyuncu mu
Hangisi daha gerçek


Keşke inanabilse herkes herkese,
Gönlünü açabilse kolayca
Güvenebilse hemen
Alacağı tepkilerden
Yiyeceği azarlardan
Bildik kurallarla acımasızca yargılanmaktan
Korkmadan
Kurtulsa kaçsa hepsinden
Gerçekten
İlk defa
Tek bir kez
Sınırsızca
Özgür olsa
Keşke karışılmasa her şeye
Özel dünyalar korunsa
Kimse kimseye hesap vermeden
Kendince yaşasa


İnsanlar ne tuhaf
Bir gün dost, bir gün düşman
Ne güven var, ne sadakat
En beklenmedik anda
Sırtından vuran da
En kötü anında
Yanında olan da
Aynı kişi
Acaba böylesi daha mı iyi?


Bazen içim dolu dolu oluyor
Taşacakmışım gibi
Derimi yırtacak gibi
Gördüklerim, düşündüklerim
Beni aşmak istiyor
Yetmiyor hiçbir şey
Daha fazlasını istiyorum
Hayatın güzellikleri içime doluyor
Bir paylaşma isteği sarıyor beni
Kelimeler taşıyor ağzımdan
Çenem düşüyor
Konuşmak, hepsini serbest bırakmak
Geliyor içimden
Gökyüzünde uçmak
Denizde yüzmek
Toprak kokusunu içime çekerek
Yağmurda yürümek istiyorum
Hayatın kederi, acıları içime doluyor
Anlatmak istiyorum
Duyduğum, gördüğüm şeyleri
Herkesi dinlemek istiyorum
Yardım etmek için
Kanayan yüreklere
Yeter bu kadar karanlık, acı, ölüm
Dursun istiyorum dünya
Ağlamak istiyorum saatlerce
Derler ya olmuyor
Ağlayamıyorum
Hayatın yenilikleri içime doluyor
Dahasını istiyorum
Yeni arkadaşlar, yeni dünyalar
Yeni fikirler istiyorum
Kendimi, herkesi aşmak
Soyutlaşmak/sınırsızlaşmak istiyorum
Böyle dolu doluyken
Yazmak, yazmak istiyorum
Dökmek içimi kelimelere
Oynamak onlarla
Bir desen, bir melodi yaratmak
Yaratmak istiyorum